اگر شما هم حوصله خواندن متن‌های طولانی و مهم را ندارید، این مطلب مختص شماست، اگرچه هم طولانی و هم بسیار مهم است!

در این یادداشت به اشکال خشونت علیه زنان و همچنین به طور مختصر به دیدگاه روانکاوی درباره افراد مرتکب خشونت خواهیم پرداخت.

وقتی خود واقعی‌مان را پیدا می‌کنیم، برایمان روشن می‌شود که چه زمانی نقش بازی کنیم و چه زمانی خودمان باشیم و این پیوند زیبا با خودمان، صرفا از راه دوره‌های طبیعت‌گردی، شکرگزاری و... پیدا نمی‌شود.

چه اشکالی دارد که بخواهیم دیگران را شاد کنیم؟ آیا همه نباید بکوشیم کسانی را که عاشقانه دوست داریم خشنود کنیم؟ شاید بگویید دنیا جای بهتری بود اگر تعداد بیشتری از افراد سعی می‌کردند دیگران را خشنود کنند. آیا هر رفتاری که برای ایثار و احترام به دیگران از ما سر می‌زند مهربانی تلقی می‌شود؟

از همین ابتدا بگوییم که قرار است با خواندن این متن به دنیایی سفر کنید که هم‌زمان جهنمی و فوق‌العاده جذاب است؛ مدینه فاضله‌ای که می‌تواند ما را با انبوهی از هراس‌ها روبرو کند. عجب جایی است! همه شما آن را می‌شناسید: «اینستاگرام».

پیتر شومان می‌گوید: «تئاتر یک ضرورت است، چیزی شبیه نان»

همانطور که واژه‌های «تنهایی»، «مرگ» و «پوچی» را در هر روز زندگی می‌کنیم، «آزادی» را هم می‌شناسیم. آزادی اگزیستانسیال یکی دیگر از مفاهیم چهارگانه‌ی اگزیستانسیال که اروین یالوم در کتاب روان درمانی اگزیستانسیال خود به مفهوم آن‌ها پرداخته است.

طیف وسیعی از فعالیت‌ها از تعاملات بین افراد تا فعالیت‌های علمی، سرگرمی، تجارت و حتی کوچک‌ترین کارهای روزمره ما، بدون وجود اینترنت غیر ممکن به نظر می‌رسد.