توانایی شوخی کردن، خندیدن و خنداندن انسانی‌‌ترین جنبه‌ یک فرد است و از آنجا که ذات شوخی در مسیری هماهنگ با طبیعت حرکت می‌کند، انسان را به رغم فاصله زیادی که با طبیعت گرفته است، به طبیعت باز می‌گرداند.

نوشتن، هنر چیدن کلمات کنار همدیگر است. آن‌هم به‌گونه‌ای که برای خودمان و دیگران قابل‌فهم باشد. اگر نوشتن نبود، باید در حسرت دانستن می‌ماندیم.