آیا می‏‌توانم انسانی تا آن حد بیانگر باشم که آنچه را که هستم، بدون ابهام به دیگری منتقل کنم؟ آیا می‌توانم به خود اجازه دهم که کاملاً به دنیای احساسات و معانی شخصی مخاطب وارد شوم و دنیا را از چشم او ببینم؟

در این مطلب در مورد کتاب روان درمانی پویشی برای آسیبشناسی شخصیت نوشته‌ی اتو کرنبرگ و مدل درمانی او صحبت می‌کنیم.

کتاب جنایت و مکافات روایت داستایفسکی از رنجی است که می‌بریم. در واقع برای کسی که با ادبیات الفت داشته و به اصطلاح خوره کتاب باشد، و یا برای کسی که مدت‌هاست لیستی از کتاب های شاهکار دنیا را نوشته تا روزی به آنها سر بزند، این یک نام آشناست: فئودور داستایفسکی.

با خواندن این کتاب شروع، میان و پایان درمان برای خواننده روشن می‌شود و ساختار درمان تحلیلی را بهتر درک می‌کند.

قصه از اینجا شروع شد؛ پایان قرن نوزدهم. نامه ای از لو سالومه به دکتر بروئر رسید:« آینده ی فلسفه ی آلمان در خطر است. لازم است شما را برای امری بسیار ضروری ملاقات کنم. وعده ی ما ساعت 9 صبح فردا در کافه سورنتو.»

در این مطلب از مجله‌ تجربه زندگی، به معرفی یکی از کتاب‌های پرمخاطب روانکاوی لکانی، کتاب درآمدی بر خوانش لاکان، می‌پردازیم.

‏زنی در عمق کابوس شبانه‎‏‎‌‌اش، درد را بیشتر از چیزی که قبل از آن تجربه کرده بود، حس می کند و بعد از بیداری تصمیم می‏‎‌‌گیرد گیاهخوار شود.

در رویا اتفاقات گذشته (چند سال یا چند دقیقه‌ی پیش) به آن شکل که ما آرزو داریم ادامه پیدا می‌کند. محتویات رویا مثل تداعی آزاد و لغزش زبانی مهم است چرا که اطلاعات پنهانی از ما را با خود دارد.